კრწანისი

კ რ წ ა ნ ი ს ი

მდებარეობს მტკვრის მარჯვენა ნაპირზე. ეს ერთ-ერთი უძველესია. ის იყო ქალაქის ,,ანგარანში” შემავალი სოფელი ანდა დაბა. 1429 წ. მეფე ალექსანდრე I-მა ხელმეორედ შესწირა კრწანისი სვეტიცხოველს. თავდაპირველადკრწანისი დიმიტრი თავდადებულს მეტეხის ღვთისშობლის ეკლესიისათვის შეუწირავს. ეს ის ადგილია, სადაც თემურლენგის ურდოები რვა გზის შემოესია, ერეკლეც აქ იბრძოდა. ამ მიწაზე დაიხოცნენ სამასი არაგველები.

XVI – XVII ს. კრწანისის ტერიტორიები მცირდება, მოსახლეობა კლებულობს, ამის მიზეზი იყო არაერთგზის შემოსევები. XVIIს. ირანის მპყრობელმა შაჰ-სეიფმა თაბორის ქედის აღმოსავლეთით სეიდების ტომი ჩამოასახლა.

კრწანისი საკათალიკოსო მამული იყო. კრწანისში ბაღები ჰქონდათ ქალაქელებს და მეფის ოჯახის წევრებსაც _ ბატონიშვილებს. ორთაჭალა _ კრწანისის ბაღები ერეკლე II-ს თავისი ძისთვის იულონისთვის უბოძებია. გიორგი XII სიკვდილისა და მისი შვილის რუსეთში წასვლით შემდგომ ორთაჭალის ბაღები არქიეპისკოპოს ფიცხელაურს გადაეცა. მერე შეისყიდა სომეხმა ტერ შიმოვანოვმა.

ორთაჭალა _ კრწანისში გადასვლა მტკვრის მეორე ნაპირზე ნავით ხდებოდა.
კრწანისი, ორთაჭალასთან ერთად ერთ-ერთი დაწინაურებული სასოფლო-სამეურნეო რაიონი იყო. კრწანისი, ორთაჭალა როგორც ახალი პუნქტი გაჩნდა XIX ს. ვახუშტი ბაგრატიონის გეგმაზე. ორთაჭალა აღნიშნული აქვს კრწანისის ბაღის სახელწოდებით. ორთაჭალა სოფ. კრწანისს ეკუთვნოდა, ხოლო კრწანისის ბაღები თავადაზნაურობას, მეფის ოჯახს ჰქონდა გაყოფილი. ორთაჭალის ბაღებზე მრავალი დაწერილა:

,,ორთაჭალის ბაღში მნახე, ვინა ვარ! დარდიმანდის
ლხინში მნახე ვინა ვარ!”

მდაბიო ხალხისათვის ორთაჭალის ბაღი დროის სატარებელი ადგილი იყო. კუნძული მარჯვენა ნაპირთან ხიდით იყო დაკავშირებული და უწოდებდნენ ,,ვირის ხიდს”

კრწანისის ომი და ორთაჭალის რომანტიკა დღეს ისტორიაა.

IV კლასის მოსწავლე ნინო ისაკაძე